ความเหงา

หนาวลมเย็นในพลบค่ำ 

สายฝนพรำ ยิ่งสั่นหนาว

มองไปบนท้องฟ้า ไร้ซึ่งดาว

เหงาบ้างหรือเปล่า เจ้าดวงจันทร์

เงียบงันในความรู้สึก

ในห้วงลึก ช่างแสนเหงา

ความรู้สึกเดิมๆ เก่าเก่า

เหงา และ เหงา เดียวดาย

ละสายตา จาก หน้าต่าง

ไล่ความมืด ด้วยแสงสว่างจากดวงไฟ

หลงไหล กับรูปถ่าย ของเธอ

ที่ฉัน บังเอิญเจอ เมื่อสายไป

โดดเดี่ยว เดียวดายไร้คู่

ที่คุยคุยอยู่ ก็ดูว่าไม่ใช่

ความรัก ช่างกัดกินหัวใจ

อีกนานแค่ไหน หัวใจ จะลบลืม

ไม่ร้อง ไม่มีหรอกน้ำตา

เพราะเจ็บเกินกว่าน้ำตาจะรินไหล

รักเอย เข้ามา แล้วจากไป

เก็ยหัวใจ ไว้เศร้า เฝ้าแต่รอ

ขอราตรี แสนเดียวดายให้ผ่านพ้น

ขอบคุณความทุกข์ทน ที่ทำให้เข้มแข็ง

ขอยคุณเธอที่ทำให้ใจ ได้มีแรง

เปรียบดั่งแสงส่องทาง กลางราตรี

ฉันจะพัก รักษาใจ ไปแบบนี้

จะไม่กวน คนดี ให้หม่นหมอง

ที่ทำได้ รู้แค่ เพียงแต่มอง

สุดจับจอง ปองใฝ่ ด้วยใจปลง

ยิ้มละไม ไหนเล่า จะเท่านี้

สุขชีวี ฉ่ำฤดี ที่ได้เห็น

คิดถึง รอยยิ้มเจ้า ทุกเช้าเย็น

เพราะว่าเป็น รักแรกพบ เพียงสบตา

ปราถนา เพียงมอง จองในใจ

มิหวังไป ครอบครอง ให้หม๋องหมาย

เพียงเศษดิน หินกรวด และเม็ดทราย

ติดต้องกาย ให้ระคาย หน่ายเหนียวตัว 

by......................ฮานี้บ่เฮ้ย 

+_____________+

ปลอบใจตัวเองด้วยรอยยิ้ม

ให้ท้องอิ่ม ดีกว่ารู้สึกหิว

หัวใจเลย ลอยไป ปลิวปลิว

ละเล่น ละลิ่ว ลอยล่อง ลู่ลม

@___________@